ค่า TDS น้ำดื่มในประเทศไทย

ได้มีการกำหนดมาตรฐานค่า TDS น้ำดื่มต้องมีค่า ≤ 500 มก./ลิตร สำหรับของแข็งที่ละลายน้ำทั้งหมด (TDS) ในน้ำดื่ม

ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำทั้งหมด (TDS) แสดงถึงผลรวมของสารอินทรีย์และอนินทรีย์ทั้งหมดที่พบในน้ำดื่ม

ของแข็งที่ละลายในน้ำทั้งหมดเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของอนุภาคและตะกอนในน้ำดื่ม ซึ่งทำให้น้ำมีสี กลิ่น และรส และสามารถเป็นตัวบ่งชี้ทั่วไปของคุณภาพน้ำ

พารามิเตอร์	กรมอนามัย	อย	สมอ
- สารละลายทั้งหมดที่เหลือจากการระเหย (TDS)	ไม่เกิน 1,000 มก./ล	ไม่เกิน 500 มก./ล	ไม่เกิน 500 มก./ล
- ความกระด้าง (Hardness)	ไม่เกิน 500 มก./ล	ไม่เกิน 100 มก./ล	ไม่เกิน 100 มก./ล
- ซัลเฟต	ไม่เกิน 250 มก./ล	ไม่เกิน 250 มก./ล	ไม่เกิน 200 มก./ล
- คลอไรด์	ไม่เกิน 250 มก./ล	ไม่เกิน 250 มก./ล	ไม่เกิน 250 มก./ล
- ไนเตรท	ไม่เกิน 50 มก./ล	ไม่เกิน 4 มก./ล	ไม่เกิน 4 มก./ล
- ฟลูออไรด์	ไม่เกิน 0.7 มก./ล	ไม่เกิน 0.7 มก./ล	ไม่เกิน 0.7 มก./ล

TDS มักถูกวัดเป็นส่วนๆ ในล้านส่วน (ppm) หรือมิลลิกรัมต่อลิตร (mg/L) ดูรายละเอียดเพิ่มเติมเพื่อหากคุณสนใจว่าทำไม ppm = (mg/L)

อีกครั้งสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้คือเมื่อพูดถึงสุขภาพของคุณ ชนิดของของแข็งที่ละลายในน้ำของคุณมีความสำคัญมากกว่าค่า TDS

ตัวอย่างเช่นถึงแม้ค่า TDS จะต่ำแต่หากมีสารเช่นสารหนู สารปรอท ตะกั่ว ก็ไม่ควรดื่มซึ่งอาจเป็นอันตราย

ค่า TDS ไม่ใช่ปัจจัยสำคัญสำหรับคุณภาพน้ำเพราะพูดถึงภาพรวมคล้ายๆ กับเรื่องค่าเฉลี่ย ซึ่งไม่ได้ให้รายละเอียดแบบเฉพาะเจาะจง ที่สำคัญคือต้องทราบถึงสารแต่ละชนิดที่อยู่ในน้ำว่าประกอบด้วยสารอะไรและเป็นอันตรายหรือไม่