กระบวนการของคลอรีน

Chlorine เป็นองค์ประกอบทางเคมีที่มีเลขอะตอม 17 และมวลโมเลกุล 35.5 โดยธรรมชาติจะพบในรูปแร่ธาตุของโซเดียมคลอไรด์ (เกลือทั่วไป) และเกลืออื่นๆ คลอรีนที่มนุษย์สร้างขึ้นผลิตขึ้นในเชิงพาณิชย์ผ่านอิเล็กโทรไลซิสของสารละลายโซเดียมคลอไรด์

เมื่อเติมสารนี้ลงในน้ำบางส่วนจะละลายไปกับน้ำและทำปฏิกิริยากับวัสดุอนินทรีย์ อินทรีย์และโลหะในน้ำและไม่สามารถฆ่าเชื้อได้ (เรียกว่าคลอรีนรวม) หลังจากนั้นที่เหลือจากการเติมจะเรียกว่าคลอรีนอิสระ (Free Chlorine) ซึ่งทำหน้าที่ฆ่าเชื้อโรค

Free Chlorine

คลอรีนเป็นสารเคมีทั่วไปที่หลายคนใช้เนื่องจากมีคุณสมบัติในการฆ่าเชื้อ คลอรีนอิสระสามารถมีอยู่ได้สองรูปแบบ และรูปแบบใดที่มีอยู่ขึ้นอยู่กับ pH ที่ pH น้อยกว่า 7.6 รูปแบบเด่นคือกรดไฮโปคลอรัส (HOCl) ในขณะที่ pH มากกว่า 7.6 รูปแบบไฮโปคลอไรท์ (OCl-)

สิ่งนี้สำคัญมากในการป้องกันการเติบโตทางชีวภาพในน้ำหรือการรักษาสระว่ายน้ำให้ปลอดภัย เนื่องจากกรดไฮโปคลอรัสมีประสิทธิภาพในการฆ่าเชื้อมากกว่า 100 เท่า

ทำไมต้องวัดคลอรีน

Chlorine (Cl2) ตัวออกซิไดซ์ที่แรงคือเป็นสารฆ่าเชื้อในน้ำที่ดี ระดับคลอรีนอิสระตกค้างที่เหมาะสมในน้ำดื่มช่วยให้มั่นใจได้ว่าน้ำมีความปลอดภัยสำหรับการบริโภคของมนุษย์ แต่หากมากเกินไปอาจส่งผลเสียต่อการผลิตยา และการใช้งานอื่นๆ คลอรีนที่ตกค้างมากเกินไปอาจทำให้เกิดอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและเป็นอันตรายต่อคุณสมบัติทางรสชาติของน้ำประปา